Op 14 oktober 1948 werd te Amsterdam de Stichting Thuisfront Humanitas opgericht. Onder de oprichters bevonden zich onder meer Johannes Sijtzes Boetje, inspecteur van de Stichting voor Maatschappelijk Werk op Humanistische Grondslag, en Piet Cornelis Faber, directeur van het Centraal Bureau van de Stichting voor Maatschappelijk Werk op Humanistische Grondslag. Doelen van de stichting waren:
- het verlenen van raad, bijstand en hulp aan militairen, demobiliserenden, gedemobiliseerden en hun gezinnen; in het bijzonder aan hen die zich op grond van eigen overtuiging niet om hulp wensen te wenden tot de op godsdienstige basis staande instanties;
- het verlenen van geestelijke-morele hulp aan militairen, en vooral aan hen die hun militaire plicht in Indonesië vervullen.
Deze doelen werden onder meer verwezenlijkt door het in stand houden van een Centraal Bureau ter verstrekking van voorlichting en het coördineren van de door plaatselijke commissies te verrichten werkzaamheden.

De eerste activiteiten van de stichting bestonden uit het verlenen van praktische en geestelijke hulp (lectuur, versnaperingen, kerstcadeautjes, radioprogramma's) aan de 'vergeten' buitenkerkelijke Nederlandse dienstplichtigen die eind jaren '40 in Indonesië verbleven vanwege de politionele acties. Na terugkomst in Nederland van de overzeese militairen verschoven de taken van het Thuisfront: als gevolg van lobbywerk van Jaap van Praag, de voorzitter van het Humanistisch Verbond die tot het Bestuur van het Thuisfront was toegetreden, werd de kerntaak het geven van geestelijke verzorging aan buitenkerkelijken. Andere belangrijke taken werden ziekenbezoek aan zieke en gewonde militairen, het oprichten van militaire tehuizen, en het geven van geestelijke en culturele vorming aan militairen. Tegelijk veranderde het Thuisfront van een sociaaldemocratische organisatie in één die zich 'humanistisch' noemde. Naar aanleiding daarvan werd de naam van de stichting middels een aanpassing van de statuten op 11 december 1951 gewijzigd in Stichting Humanistisch Thuisfront. In voornoemde statuten werden als doelen van de stichting beschreven:
- de geestelijke verzorging op humanistische grondslag van militairen;
- het verstrekken van raad, bijstand en hulp aan militairen, gedemobiliseerden en hun familie;
- het stichten, inrichten en beheren van tehuizen voor militairen op humanistische grondslag.

In verband met het laatstgenoemde doel was er in 1952 al sprake van het bestaan van een afzonderlijke Stichting Militaire Tehuizen, waarvan het bestuur gevormd werd door het bestuur van de Stichting Humanistisch Thuisfront.

In een statutenwijziging van 30 november 1955 is als bijkomend doel het bevorderen en verzorgen van een zinvolle vrijetijdsbesteding voor militairen beschreven. Als middelen om tot de verwezenlijking van de gestelde doelen te komen, worden daarin onder meer het aanwijzen van geestelijke verzorgers, het verstrekken van (schriftelijke) voorlichting, het stichten van plaatselijke comités of correspondentschappen, het oprichten en in stand houden van een Stichting Militaire Tehuizen en het vormen van fondsen vermeld.

In 1950 startte het Thuisfront in Amersfoort met een eerste humanistisch militair tehuis (HMT), vooralsnog een gehuurde etage in een voormalig politiebureau. In 1953 werd een betere behuizing betrokken, In ’t Adlerhuis (gesloten eind 1975). Later liet het Thuisfront daarnaast nog vier eigen tehuizen bouwen: De Leemberg (Nunspeet, 1954), De Woldberg (‘t Harde, 1959), De Huneberg (Havelte, 1964) en Seedorf (in West-Duitsland, 1967).

In de militaire tehuizen werden creatieve en culturele activiteiten, de zogenoemde ‘vorming’, aangeboden aan buitenkerkelijke militairen. Met hun aanbod van creatieve cursussen (pottenbakken, textielverwerking, muziekinstrumenten bouwen, en dergelijke) vervulden de humanistische tehuizen een pioniersfunctie. In 1952 begonnen daarnaast, aanvankelijk op heel kleine schaal, vormingsbijeenkomsten in het toenmalig conferentieoord van het Humanistisch Verbond in Nunspeet, De Ark. In 1960 was het jaarlijks aantal deelnemers zover toegenomen dat het Thuisfront in Driebergen een eigen humanistisch vormingscentrum voor militairen opende aan de Hoofdstraat 84 te Driebergen-Rijsenburg (Het Coornherthuis).

Nadat duidelijk werd dat de humanistisch geestelijke verzorging officieel zou worden toegelaten in de kazernes (wat per 1 september 1964 op proef en drie jaar later definitief gebeurde), droeg de Stichting Humanistisch Thuisfront op 28 december 1965 officieel haar werkzaamheden en bezittingen met betrekking tot de geestelijke verzorging van militairen over aan het Humanistisch Verbond. Daarbij was ook de villa Het Coornherthuis met het Humanistisch Vormingscentrum voor Militairen inbegrepen. In september 1981 verhuisde het Vormingscentrum naar Zeist.

De Stichting Humanistisch Thuisfront richtte zich vanaf dat moment hoofdzakelijk op de exploitatie van de humanistisch militaire tehuizen.

In 2002 is de Stichting Militaire Tehuizen van het Humanistisch Thuisfront samengegaan met de Centrale van Katholieke Militaire Tehuizen. De opvolger van beide is de Stichting Algemene Militaire Tehuizen (SAMT).

Utrecht, 2009
Jan Loman